محسن سازگارا

به نام خدا
ای کاش …
عطار نیشابوری در شرح احوال حسین بن منصور حلاج آنجا که او را برای اعدام می برند و عوام تحریک شده به او سنگ می زنند می نویسد: ” پس هر کسی سنگی می انداخت. شبلی موافقت را گلی انداخت. حسین بن منصور آهی کرد. گفتند از این همه سنگ چرا هیچ آه نکردی، از گلی آه کردن چه سر است؟ گفت از آنها که نمی دانند معذورند ازو سختم می آید که می داند که نمی باید انداخت.”1
دکتر ابراهیم یزدی اخیراً در مصاحبه ای با خبرگزاری فارس در فرازی از مصاحبه وقتی خبرنگار پرسیده است:
“فارس: طيفي از تحكيم وحدتي‌ها مثل علي افشاري و سازگارا معتقدند بايد حتي از حمله نظامي عليه جمهوري اسلامي هم استفاده كرد و خودشان هم با نئومحافظه‌كاران كاخ سفيد ارتباط برقرار كرده اند. طيف ملي مذهبي‌‌ها مثل آقاي سحابي كاملاً با سازگارا و افشاري مخالف هستند و آنها را به خاطر اين نظريه‌اي كه داده‌اند شماتت مي‌كنند. در اين ميان، شما و نهضت آزادي با امثال سازگارا و افشاري و حمله نظامي به ايران موافقيد يا مخالف؟”
گفته است:
“ابراهيم يزدي: همكاري امثال سازگارا، افشاري و طيف تحكيم وحدتي‌ها با آمريكا جاي تأسف دارد و بنده به شدت مخالف اين نظريه هستم. بعضي از اين آقاياني كه اسم برديد حتي قبل ازاین که ازایران خارج شوند چنين نظري را داشتند.”2
تهمت وافترا سکه رایج سیاست ایران است. این بنده هم در امان نبوده ام و تهمت و افترا در حق خودم زیاد شنیده ام. چندی پیش هم در مقاله ای با عنوان” دو درد بی درمان” نوشتم:
“حتماً شما هم دقت کرده اید که در جمهوری اسلامی ایران، به خصوص در 17 سال گذشته که آقای خامنه ای در مقام رهبری بوده،هر مخالفی با سه تهمت مواجه بوده است. یکی وابستگی به اجنبی بخصوص آمریکائیها و دیگری مزدوری و پول گرفتن از خارجی ها و سومی که در مورد بعضی ها جاری شده، فساد جنسی و اخلاقی. ازحیث برچسب و مارک زدن انصافاً آقای خامنه ای رتبه اول را دارد. ایشان این سه تهمت یا تعدادی از آنها را در 17 سال گذشته بدون استثناء به تمام مخالفین خود زده است.
تا اینجای کار به نظرم روشن و قابل درک است. مقام رهبری و دستگاه های تحت امر او، یا به دلیل ساختار معیوب دماغی و روانی و یا برای ایجاد بهانه برای برخورد با مخالفین و یا هردو، همه مخالفین را به مارک و تهمت جاسوس خارجی، حقوق بگیر اجانب و گاهی هم فساد اخلاقی منتسب می کنند. اما داستان این درد بی درمان به اینجا ختم نمی شود. اگر در همین حد بود، شاید چاره پذیر بود. مسئله عمیق تر از این حرف هااست. این عادت به تهمت و برچسب زدن در میان تمامی فعالین سیاسی و حتی عامه مردم هم وجود دارد. و راستش می ترسم بگویم که به نظرم این ماجرا بیشتر از پایین به بالا شکل گرفته تا از بالا به پائین.”3
به همین دلیل معمولاً پاسخی به این حرف ها نمی دهم و چیزی نمی نویسم. اما وقتی دیدم دکتر یزدی چنین در دام مصاحبه گر خبرگزاری فارس که معروف به ارگان سازمان امنیت موازی است افتاده و آلوده تهمت و افترا شده دلم به درد آمد و فکر کردم این چند خط را بنویسم. دکتر یزدی که چند خط بالاتر در همین مصاحبه وقتی خبرنگار همچون یک بازجو از او می پرسد:

Continue reading “ای کاش …”