منتشر شده به وقت تهران در ساعت:
۲۱:۹ روز دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۸۵
Real Audio – Bit Rate: 12kbps(mono) – Size: 240KB
m4a (iTunes, AAC encoding) – Bit Rate: 16kbps(mono) – Size: 666KB
MP3 – Bit Rate: 32kbps(mono) – Size: 1.18MB
امير مصدق کاتوزيان : رادیو فردا
گزارش هفده نهاد غير دولتی و موسسه تحقيقی بريتانيايی که در آن درباره پيامدهای حمله نظامی به ايران هشدار داده شده، توجه آگاهان سياسی ايرانی در خارج از ايران را به خود جلب کرده است. امیر مصدق کاتوزیان، پیامدهای حمله نظامی آمریکا به ایران را با سه کارشناس به بحث گذاشته است.
در اين گزارش پيش بينی شده است که اگر برنامه هسته ای ايران با آهنگ وشتاب کنونی دنبال شود و عواملی پيشبرد اين برنامه را به تعويق نياندازد ، تهران در يک تا سه سال آينده می تواند دارای بمب اتمی شود.
جمهوری اسلامی ايران می تواند با عدم ماجراجويی در عراق و حمايت از دولت بغداد، از تنش موجود ميان تهران و واشينگتن بکاهد
محسن سازگارا
اما تشکل های هفده گانه تهيه کننده اين گزارش هشدار داده اند که حمله نظامی آمريکا يا اسراييل به ايران، بر مشکلات خواهد افزود و چنين حمله ای می تواند به ايجاد بی ثباتی در منطقه و تلاش جمهوری اسلامی ايران در به کارگيری حزب الله لبنان، تشکل فلسطينی حماس، وگروهايی ديگر در عراق و خاورميانه عليه آمريکا، اسراييل و بريتانيا و آسيب های گسترده زيست محيطی منجر شود.
تهيه کنندگان اين گزارش دولت لندن را به يافتن راه حلی ديپلماتيک برای حل مساله هسته ای ايران از طريق متقاعد کردن ايالات متحده آمريکا به مذاکره با جمهوری اسلامی ايران و جلب اعتماد اصلاح طلبان در ايران فراخوانده اند.
ماهان عابدين رييس بخش پژوهش مرکز ضد تروريسم در لندن می گويد ديدگاه های مطرح شده در گزارش ياد شده حاصل تلاش کارشناسان بريتانيا نيست، اما اهميت اين گزارش در بازتاب دادن نظر اشخاص و گروه های متنفذ بريتانيايی است که نگران پيامد برخورد نظامی با ايران هستند.
اگر تهران و واشينگتن به بازنگری در مواضع خود نپردازند، تاکيد محافظه کاران راست گرای آمريکايی بر اينکه ايران تنها با هدف برطرف کردن موانع موجود برسر راه دستيابی به سلاح هسته ای به پای ميز مذاکره خواهد آمد، می تواند پيامدهای خطرناکی در بر داشته باشد
رسول نفیسی
رسول نفيسی استاد دانشگاه و تحليلگر سياسی در واشينگتن هم بر روی تشابه اين گزارش با اظهارنظرهای قبلی سه ژنرال باز نشسته آمريکايی و رييس اتحاديه عرب درباره لزوم پرهيز از حمله نظامی به ايران و حل اختلافات واشينگتن و تهران از راه مذاکره انگشت می گذارد.
به گفته آقای نفيسی دولت کنونی آمريکا هيچگاه تمام امکانات مذاکره با ايران را نيازموده است . آقای نفيسی می افزايد: اگر تهران و واشينگتن به بازنگری در مواضع خود نپردازند، تاکيد محافظه کاران راست گرای آمريکايی بر اينکه ايران تنها با هدف برطرف کردن موانع موجود برسر راه دستيابی به سلاح هسته ای به پای ميز مذاکره خواهد آمد، می تواند پيامدهای خطرناکی در بر داشته باشد.
اما محسن سازگارا تحليلگر سياسی و پژوهشگر ميهمان در دانشکده حقوق دانشگاه تهران بر آن است که احتمال حمله نظامی آمريکا به ايران نمی رود و هم و غم واشينگتن در حال حاضر پرهيز ايران از کمک به گروه های مسلح عراقی است.
به گفته آقای سازگارا جمهوری اسلامی ايران می تواند با عدم ماجراجويی در عراق و حمايت از دولت بغداد، از تنش موجود ميان تهران و واشينگتن بکاهد.
مقام های آمريکايی می گويند مدارکی در دست دارند که نشان می دهد ماموران امنيتی و اطلاعاتی ايران با دادن آموزش نظامی به شبه نظاميان ضدآمريکايی در عراق، به بی ثباتی در اين کشور دامن زده اند.
اهميت اين گزارش در بازتاب دادن نظر اشخاص و گروه های متنفذ بريتانيايی است که نگران پيامد برخورد نظامی با ايران هستند
ماهان عابدین
هرچند مسوولان آمريکايی اسنادی در اين زمينه ارايه نداده اند، نوری المالکی نخست وزير عراق، از ايران و آمريکا خواسته است اقدام عليه يکديگر را در خاک عراق متوقف کنند.
همزمان، مسوولان ايرانی با رد اين اتهام که به شورشيان در عراق ياری رسانده اند، می گويند حامی دولت نوری الماکی نخست وزير عراق هستند و مناسبات دو کشور در زمينه های امنيتی، بازرگانی و اقتصادی رو به گسترش است.
پيش از انتشار گزارش تشکل های هفده گانه بريتانيايی و در هفته گذشته رابرت گيتس وزير دفاع آمريکا اعلام کرد، واشينگتن به دنبال جنگ با ايران نيست.
انقلاب اسلامی ايران، سود يا زيان ملی؟
“ساعت هفت، تفسير خبر”- صدای آمریکا
۲۲بهمن ۸۵ ، ۱۱ فوریه ۲۰۰۷

محسن سازگارا، سيروس آموزگار و مهرداد خوانساری
مدت برنامه ۵۳ دقیقه
برنامه اتمی ايران
“ساعت هفت، تفسير خبر”- صدای آمریکا
۱۵ بهمن ۸۵ ، ۴ فوریه ۲۰۰۷

محسن سازگارا، سيروس آموزگار و مهرداد خوانساری
مدت برنامه ۴۸ دقیقه
فایل صوتی کمحجم – ۲.۱۴ مگابایت
http://www.sazegara.net/audio/msazegara_voa_020407.rm
فایل ام پی تری ۱۱ مگابایت
http://www.sazegara.net/audio/msazegara_voa_020407.mp3
تغییر قانون اساسی، یگانه راه حل دموکراتیک و غیرخشونتآمیز برای تحول در ایران
تبادل نظر پیرامون اصلاح یا تغییر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
محسن سازگارا
شمارهی ٦- بهمن ١٣٨٥- فوریه ٢٠٠٧- قانون گرایی و قانون اساسی
شمارهی ششم گذار موضوع «قانون اساسی و حکومت قانون» را محور توجه خود قرار دادهاست. بر این مبنا، پرسشی را با برخی از صاحبنظران و شخصیتهای اجتماعی در میان گذاردیم تا با ارائهی توضیحاتی، دیدگاههای خود را در این زمینه مطرح کنند. آقایان محسن سازگارا، مهرداد مشایخی و هرمز حکمت به این دعوت پاسخ مثبت دادند.
پرسش:
چه راههای ممکن و مقدوری برای اصلاح یا تغییر «قانون اساسی» در ایران وجود دارد؟
در این زمینه، توضیحاتی در پیوند با نکات زیر نیز میتواند مفید واقع شود:
– آیا« قانون اساسی» را باید (و میتوان) از راههای قانونی پیش بینی شده در خود قانون تغییر داد؟
– آیا طرح برگزاری «رفراندم» میتواند در این زمینه مفید و ممکن باشد؟
– راه حل و پیشنهاد شما چیست؟
در این بخش دیدگاههای آقای محسن سازگارا از نظر خوانندگان میگذرد:
در اصل 177 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران( آخرین اصل) تغییر در قانون اساسی پیش بینی شده، اما این تغییر در کنترل مقام رهبری است:
«مقام رهبری پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام طیحکمی خطاب به رئیس جمهور موارد اصلاح یا تتمیم قانون اساسی را به شورای بازنگری قانون اساسی با ترکیب زیر پیشنهاد میکند…»
اکثریت این شورا مرکب از اعضای شورای نگهبان و رؤسای قوای سه گانه و اعضای ثابت مجمع تشخیص مصلحت نظام و ده نفر نماینده رهبری است؛ بنابراین شورای بازنگری قانون اساسی هم در کنترل رهبری است. ضمن آنکه مصوبات شورا هم پس از تأیید و امضای مقام رهبری به همه پرسی گذاشته میشود. بنابراین تصمیم برای تغییر قانون اساسی، مراحل کار روی تغییر، و نتیجه نهایی (هر سه مرحله) در اختیار مقام رهبری است. مشکل اصلی این قانون اساسی، اختیارات بیکران مقام رهبری، بدون موظف ساختن وی به پاسخگویی است. در واقع این قانون اساسی استبداد یک فرد به نام رهبری را قانونی کرده است. شما هیچ راهی برای اصلاح آن ندارید. چون مقام رهبری کنترل هر نوع تغییری از درون قانون اساسی را در اختیار دارد.
تنها راه برای تغییر قانون اساسی جمهوری اسلامی، خارج از این قانون اساسی، و ایجاد فشار از طریق مردم ایران از درون کشور و همراهی جامعه بینالمللی ازبیرون است. این فشار باید به آن حد از فلجسازی حکومت منجر شود که مقام رهبری ناچار از عقب نشینی گردد و به خواست مردم برای تغییر قانون اساسی تن دهد.
شاید به جرأت بتوان گفت که یگانه راه حل دموکراتیک و غیرخشونتآمیز برای تحول در ایران، تغییر قانون اساسی است. اما باید توجه کرد که مقام رهبری، مطمئناً با درخواست و نصیحت و خواهش و التماس به این کار تن نخواهد داد. تنها باید با ایجاد فشار از طریق بسیج گروههای مختلف مردم در آکسیونهای مقاومت مدنی او را وادار به عقب نشینی کرد. آکسیونهای مدنی قلمرو وسیعی از نافرمانی مدنی تا اعتصابات برای حقوق ودستمزد، از تظاهرات خیابانی تا سمینار و تحصن، از شعار نویسی بر در و دیوار تا کند کردن ترافیک و خاموشی برق و دهها کار دیگر را در بر میگیرند.( بیش از 198 روش مقاومت مدنی تاکنون بررسی و مطالعه شده است.) در این مسیر فشار جامعه جهانی از بیرون و از بالا بر حکومت هم، به شرط آنکه در جهت خواست مردم ایران از درون باشد، میتواند تأثیر گذار باشد.
من طرفدار بسیج گروهها و اقشار مردم در آکسیونهای مقاومت مدنی حول خواستهای مقطعی و مرحلهای آنها با جهتگیری کلی برای برگزاری رفراندوم زیرنظر سازمانهای بینالمللی برای پرسش از مردم برای بودن یا نبودن قانون اساسی فعلی ایران هستم. معتقدم که برای این کار هم باید از استراتژی مبارزات غیرخشونت آمیز و مدنی استفاده کرد. البته تفصیل این حرف از حوصله این پرسشها و تبادل نظر اجمالی خارج است و در فرصت دیگری باید به آن پرداخت.
نقش عراق در منازعه ايران و آمريکا
“ساعت هفت، تفسير خبر”- صدای آمریکا
۸ بهمن ۸۵ ، ۲۸ ژانویه ۲۰۰۷
محسن سازگارا، سيروس آموزگار و مهرداد خوانساری
مدت برنامه ۵۲ دقیقه
فایل صوتی کمحجم – ۲.۳۵ مگابایت
http://www.sazegara.net/audio/msazegara_voa_012807.rm
فایل ام پی تری ۱۲ مگابایت
http://www.sazegara.net/audio/msazegara_voa_012807.mp3
سخنان پرزيدنت بوش و آثار آن بر هيات حاکمه ايران
“ساعت هفت، تفسير خبر”- صدای آمریکا
۲۴ دی ۸۵ ، ۱۴ ژانویه ۲۰۰۷
محسن سازگارا، سيروس آموزگار و مهرداد خوانساری
مدت برنامه ۴۸ دقیقه
فایل صوتی کمحجم – ۲.۱�?۳ مگابایت
http://www.sazegara.net/audio/msazegara_voa_011407.rm
فایل ام پی تری ۱۱ مگابایت
http://www.sazegara.net/audio/msazegara_voa_011407.mp3
طبل تو خالی
به نام خدا
طبل تو خالی
این روزها مملکت پر شده از نظامی گری. صبح تا شب در تلویزیون رژه نیروهای نظامی و هارت و پورت برای دنیا پخش می شود. در دانشگاه ها بسیج را دائماً در چشم دانشجویان می کنند. در سیاست احزاب پادگانی شاخ و شانه می کشند و رهبر مملکت هم که رسماً چفیه بر گردن می اندازد که یعنی در حال جنگ است و در صحبت هایش هم از نظامی گری تقدیر می کند ودنیاراهم به جنگ می طلبد. درست مثل یک طبل تو خالی که صبح تا شب زیر گوش ملت صدا می کند. این همه اسلحه و نظامی گری برای چه؟ این همه رژه نظامی و توپ و تانک به رخ مردم گرسنه کشیدن برای چی؟ ظاهراً حکومت مدعی است که تبدیل به قدرت منطقه شده و دنیا و بخصوص آمریکائیها از او می ترسند و دیگر شیر هم جلو دارش نیست و البته در باطن می خواهد به ملت حالی کند که زورش زیاد است و در اوج قدرت است و بنابر این ملت خیال مخالفت را از سرش بیرون کند و مخالفین هم حساب کار خودشان را بکنند. چون حکومتی که مدعی است توی گوش آمریکا می زند، دیگر از چهار تا مخالف در داخل ترسی ندارد. آیا واقعاً اینطوری است؟ آیا واقعاً حکومت جمهوری اسلامی، تبدیل به قدرتی منطقه ای شده است؟
